Wcześniactwo
Około 10% wszystkich urodzeń w Polsce to dzieci urodzone przedwcześnie. Jeżeli prawidłowa ciąża trwa 38-40 tygodni, za wcześniaka uważa się dziecko urodzone pomiędzy 22. a 37. tygodniem ciąży niezależnie od masy ciała.
Ale czym właściwie jest wcześniactwo? Obecnie neonatolodzy są w stanie uratować noworodka o wadze niespełna 500 (!) gramów. Ale czy wcześniaczek to po prostu mniejszy niemowlak? Zdecydowanie nie. Problem dziecka urodzonego przed czasem to nie mniejszy rozmiar, ale niedojrzałość praktycznie wszystkich układów. Ostatni trymestr ciąży jest niesłychanie ważny dla kształtującego się organizmu. To właśnie wtedy układ oddechowy, krążeniowy, pokarmowy i nerwowy oraz inne osiągają zdolność do funkcjonowania poza łonem mamy. Poród przedwczesny uniemożliwia dalsze fizjologiczne i naturalne kształtowanie się tej gotowości.
Mama wcześniaka znajduje się w bardzo trudnej sytuacji. Do porodu najczęściej dochodzi niespodziewanie, więc nie ma czasu na odpowiednie przygotowanie się (zwłaszcza psychiczne) do porodu. Dziecko natychmiast zabierane jest od mamy, gdyż najczęściej wymaga ono natychmiastowej specjalistycznej opieki. Jeśli mają szczęście i stan dziecka na to pozwala, mama może jedynie krótko zobaczyć swoje nowonarodzone dziecko ułożone bezpiecznie w inkubatorze transportowym, którym wkrótce zostanie przewiezione z sali porodowej na oddział Intensywnej Terapii Noworodka. W zależności od tygodnia ciąży i stanu zdrowia zostanie tam od kilku dni do kilku, a w skrajnych przypadkach kilkunastu miesięcy. Ten czas wypełnia olbrzymi strach o zdrowie i życie swojego dziecka, ale często także poczucie winy, gdyż nosząc swoje dzieciątko pod sercem mama zawsze czuje za nie odpowiedzialność. Dlatego ogromnie ważne jest wsparcie najbliższych oraz w razie potrzeby pomoc psychologiczna, którą już często można odnaleźć w oddziałach neonatologicznych.
Maluszek nie jest w stanie regulować temperatury swojego ciała, dlatego po urodzeniu umieszcza się go w inkubatorze – urządzeniu, które utrzymuje temperaturę i wilgotność otoczenia dziecka na odpowiednim poziomie. Wymagane jest również monitorowanie akcji serca i czynności oddechowej dziecka. Jest to istotne ponieważ Zespół Zaburzeń Oddychania (ZZO) to najczęściej występująca przypadłość u wcześniaków, która stanowi także bezpośrednie zagrożenie ich życia.
Hałas urządzeń, intensywne światło i zakażenia szpitalne to niestety skrajnie niekorzystne warunki do rozwoju dziecka, dlatego na całym świecie zespoły specjalistów z różnych dziedzin (w tym lekarze różnych specjalności, fizjoterapeuci, pielęgniarki i położne oraz psycholodzy) prowadzą badania i starają się minimalizować negatywne skutki przedwczesnego porodu.
Dojrzewanie układów w tak niekorzystnych warunkach jest przyczyną wielu powikłań, właśnie dlatego wcześniaki stanowią znaczny odsetek dzieci z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym. Jednak to nie tylko zaburzenia neurologiczne są trudnymi powikłaniami wcześniactwa. Są to także przewlekłe choroby płuc, niedokrwistość, zaburzenia rozwoju kości, zaburzenia odporności, niedobory masy ciała i wzrostu, zaburzenia wzroku i słuchu, opóźniony rozwój psychomotoryczny, rozwój mowy i rozwój społeczny.
Dlatego szczególnie ważne, a jednocześnie trudne dla rodziców jest asystowanie w rozwoju wcześniaka. W pierwszych latach życia wiąże się to z licznymi konsultacjami u wielu specjalistów, często wymagana jest fizjoterapia, terapia logopedyczna i obserwacja psychologiczno-pedagogiczna. Jednak mimo tak wielu przeciwności i traumatycznych przeżyć wiele wcześniaków dogania swych rówieśników. Ogromne starania zespołu specjalistów i rodziców przynoszą wspaniałe efekty, a najmniejsi pacjenci stają się dziećmi wesołymi i w pełni korzystającymi z życia.
Anna Dziad – fizjoterapeuta dziecięcy, prywatnie mama dwojga wspaniałych dzieciaków. Prowadzi gabinet rehabilitacji niemowląt i małych dzieci oraz wczesne wspomaganie rozwoju i terapię wcześniaków.
http://www.rehabilitacjatwojegodziecka.pl/
-0 Komentarz-